BT ALin-ادم فضایی ها وکشور ایران

شاید باور این واقعیت مشکل باشد که همین بیخ گوش ما در تهران آدم‌های زیادی زندگی می‌کنند که به وجود آدم فضایی‌ها یا حداقل موجودات فضایی باور دارند.

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ترس از خرافاتی تلقی شدن یا فکر کردن به اینکه اگر باور خود مبنی بر وجود موجودات فضایی را علنی کنند، دیگران نگاهی متفاوت به آنها خواهند داشت، اغلب باعث می‌شود این فکر از خودآگاه افراد پس رانده شود. آنها وقتی در موقعیتی قرار می‌گیرند که می‌توانند درباره این مساله حرف بزنند به یک‌باره به ناخودآگاه خود مراجعه می‌کنند و از باورهایی حرف می‌زنند که حتی فکر کردن به آنها هم دلهره‌آور است.
 

 

BT ALin-فرود بشقاب پرنده در آستارا

آستارا یا منطقه ویژه اقتصادی بندر آستارا شهری آذری زبان بندری، مرزی و یکی از قطب‌های اقتصادی، توریست داخلی و بین‌المللی در ساحل غربی دریای خزر در شمال ایران است استان گیلان

شاهدین عینی در مصاحبه با خبرنگار درد نیوز گفتند :
شیی روشنایی نارنجی رنگی را در آسمان شب  روستای سیبلی در روی دریا دیده اند که با وجود نور پر قدرت خود ناگهان خاموش می شود و نهایتا در روی آب ساحل سیبلی  شهرستان آستارا فرود آمد … و بطوریکه نور نارنجی از خود تولید می کرد …بصورت بشقاب بود با اینکه روی آب دریای خزر در روستای سیبلی نشسته بود اما آب تکان نمی خورد ..صدای تولید نمی کرد و حجم زیاد و مثلثی و بشقابی با روشنایی نارنجی داشته است

جریان از چه قرار بود؟گزارش dardnews.ir
ساعت ۱۹٫۴۷ چهارشنبه   پنجم  آذرماه ۱۳۹۳ در  آستارا  روستای سیبلی اتفاق عجیبی شد که خبر نگار درد نیوز اولین خبرنگاری بود که آن را مخابره نمود…فرود یک بشقاب پرنده  در ساحل روستای سیبلی شهرستان مرزی آستارا – استان گیلان – ایران …
که اتفاق عجیبی افتاد. از آسمان چیزی بزرگ و نقره‌ای رنگ با سرعت و بدون سر و صدای زیاد با روشنایی نارنجی به روی آب ساحل دریا در روستای سیبلی  افتاد

شاهد عینی دیگر که ماهی گیر محلی است گفت : ناگهان چیزی را دیدیم که ابتدا تصویر کردیم یک هوا پیما است  ولی طولی نکشید که متوجه موضوع عجیبی شدیم ! این هواپیما به نحوی غیر عادی و خیلی آرام حرکت می کرد و هیچ صدایی هم نداشت و روششنایی تارنجی  داشت . ما که در آسمان ، به وفور شاهد رفت وآمد هواپیماها بودیم . مگر می شد حرکت هواپیما در آسمان هیچ صدایی ایجاد نکند؟ یا به چه علت ممکن بود که یک هواپیما تا این حد ، آهسته حرکت کند؟!
به همین علت هم من و  دوست ماهی گیرم ، از دیدن آن تعجب کردیم و منتظر شنیدن صدای هواپیما بودیم . ولی هرگز صدای به گوشمان نرسید. در حالی که هر دو ، مات و مبهوت و شگفت زده به آسمان می نگریستیم ، متوجه شدیم که آن شیء عجیب از سمت شمال به جنوب در حرکت است و گاهی مسیر حرکتش را برعکس می کند، ولی به هیچ وجه صدایی تولید نمیکرد. حدود۱۰دقیقه تمام آن شیء بالای سرمان حرکت می کرد تا اینکه ناگهان سرعتش به نحو عجیبی زیاد شد ، بعد به ما نزدیک و نزدیک تر شد. وقتی درست بالای سرمان قرار گرفت دوباره از سرعتش کاسته شد. جالا دیگر می توانستیم به خوبی آن را ببینم . دست کم سه چراغ  سفید رنگ و درخشان در سه گوشه زوایای مثلث شکلش به چشم می خورند. طرح مثلثی آن در دل آسمان شب  به خوبی مشخص بود چون همانند بشقاب بود و روشنایی نارنجی داشت ما که با طویب بادی داخل دریا بودیم خیلی ترسیدیم . چراغ هایش به نحوی جابجا می شدند که قادر به توصیفش نیستم. انگار هر چند ثانیه یک بار ، یکی جای خود را به دیگری می داد. فقط یک نور خیلی خیره کننده و درخشان در وسط مثلث به چشم می خورد که مکان ثابتی داشت و تغییر جهت نمی داد. انگار مرکز ثقل آن مثلث همان نور خیره کننده سفید رنگ بود!
به نظر می رسید بقیه چراغ ها نور خود را از آن می گرفتند و ما اسم آن را نور اصلی گذاشتیم . در حالی که شیء مثلثی شکل بشقابی  به سمت ما نزدیک می شد، به نظر می رسید حرکتی آرام به سوی عقب و جلو داشت و تکان تکان می خورد. وقتی کاملا به ما نزدیک شد،نوری درخشان نارنجی رنگ  از وسط نور اصلی به آرامی روی ما پرتو انداخت که کاملا روی من و دوست ماهی گیر نشانه رفته بود. ما بدون اینکه قادر به هیچگونه حرکتی باشیم ، در سکوت با حالتی بیمناک سر جایمان در طویب بادی  نشسته بودیم و هیچ کلمه ای از دهانمان بیرون نمی آمد.
انگار آن نور خیره کننده که روی ما پرتو افکنده بود، با نیرویی عجیب و غیر قابل توصیف ، توان هر حرکتی را از ما گرفته بود. در واقع سر جایمان میخکوب شده بودیم و احساس عجیبی داشتیم . نمی توانم آن احساس را به درستی برایتان توصیف کنم. احساس عجیبی داشتیم . نمی توانم آن احساس بشری و طبیعی نبود. انگار نیرویی ناشناخته و قوی ذهن مان را تحت کنترول خود قرار داده بود . احساس می کردیم از داخل شیء مثلثی شکل با نور نارنیجی ، تحت کنترل خود قرار داده بود.
احساس می کردیم از داخل شیء مثلثی شکل، تحت عکسبرداری یا فیلمبرداری قرار گرفته بویم.
حدود بیست ثانیه نور درخشان روی ما قرار داشت و شیء مثلثی شکل بی حرکت بالای سرمان بود.انگار از داخل آن روی ما تحقیقات و بررسی هایی صورت می گرفت . طی آن مدت ، من و دوستم  هیچ حرکتی نداشتیم یعنی قادر به تکان خوردن یا حرف زدن نبودیم .فقط به آن صحنه عجیب و باور نکردنی می نگریستیم ، تا اینکه سرانجام به نظر رسید کار تحقیق و بررسی به پایان رسید.
چرا که شیء مثلثی شکل به آرامی به حرکت در آمد و از ما به سمت جنوب فاصله گرفت. همزمان ، پرتوی نور خیره کننده نیز به سمت دیگری افکنده شد. شیء عجیب پس از چند دقیقه در لابه لای  دریا  اطراف از نظر ناپدید شد.

به محض ناپدید شدن آن، تازه من و  دوست ماهی گیرم توانستیم حرکتی به خود بدهیم و نگاه خیره مان را از آسمان برگیریم.
انقدر از ترس دهانم خشک شده بود‌اب شور دریا را خوردیم  و احساس می کردیم مدت زمان زیادی در آن حال مثل دو مجسمه قرار داشتیم. در آن هوای …. دریا داخل طویب ، سردمان شده بود و به خودمان  می لرزیدیم.
وقتی سرانجام توانستیم حرف بزنیم ، هر دو به هم گفتیم که آن چه دیده بودیم، هواپیما نبود. امکان نداشت هواپیما آن شکلی باشد.

چون هواپیما آن شکلی نبود، نمی توانست تا آن حد به ما نزدیک شود و مهم تر از همه نمی توانست بدون ایجاد کوچکترین صدایی در آسمان حرکت کند .
ما در امشب  ، شاهد چیزی بودیم که تا به حال ندیده و نشنیده بودیم. پس از مدتی هر دو به این نتیجه رسیدیم که آنچه آن شب دیده بودیم ، یک بشقاب پرنده بود که به این سیاره تعلق نداشت .
من و دوست ماهی گیر، هر دو افرادی منطقی و سالم هستیم و سوگند یاد می کنم که امشب دچار خیالات و توهمات نشده بودیم .
آن تجربه ای تا حدی ناشناخته و عجیب بود که اعتقادات و باورهایمان را نسبت به موجودات فضایی و بشقاب پرنده ها ، برای همیشه تغییر داد. حالا هر دو به شدت باور داریم که قطعا در این جهان تنها نیستیم و موجودات دیگری وجود دارند که برای ما ناشناخته هستند، ولی از ما شناخت کاملی دارند و با گشت و گذار در جهان ما می خواهند بررسی ها و تحقیقاتی گسترده انجام دهند.

به ساحل آمدیم دیدیم چند ماهی گیر دیگر میخ کوب شدند  بما گفتند بشقاب پرنده دیدید روی آب دریا فرود آمده بود..ما گفتیم بابا آن بشقاب پرنده روی سر ما بود به داخل آب فرود نیامده بود آنها باور نکردند اما همه   به این نتیج رسیدیم این پرندهش ی زمینی نبود همان بشقاب پرنده که در تلویزیون و داستانها خواندیم..بوده است

این چند ماهی گیر فرد بشقاب پرنده بدون صدا را در ساحل سیبلی را تایید نمودند…ماهی گیر ها گفتند در زمانیکه بشقاب پرنده به روی دریای ساحل روستای سیبلی آمد …تمام گوشی تلفن همراه همگی ما آنتن نمی داد و هر چقدر خواستم به مردم اطلاع بدهیم  نتیجه نداد.بعداز ۱۵ دقیه رفتن بشقاب پرنده باز آنتن تلفن های ما نیامده بود

گزارش خبر ساعت مخابره خبر ۲۰: دکتر محمد علی هالو – روستای سیبلی (ساحل )- شهرستان مرزی بندر آستارا – استان گیلان- ایران